اخیرا یکی از مسئولین اموزش پروش اعلام کرد نزدیک به 120 میلیون کتاب درسی در کل کشور چاپ و در اغاز سال تحصیلی جدید در اختیار دانش اموزان کل کشور قرار گرفته است.

انچه مهم است این نکته که  وزارت اموزش و پروش توانسته با هر مشکلی که بوده از قبیل وارد کردن کاغذ و وسایل چاپ در سر موقع یعنی در اول مهر کتاب های مورد نیاز دانش اموزان کشور را مهیا و دراختیار دانش اموزان قرار دهد این عمل یک کار مثبت به نظر می اید

اما سئوال این است در این زمان و در قرن حاظر کدام کشور مترقی این همه کتاب درسی را چاپ می کنند؟

 انهم در شرایط سخت اقتصادی برای واردت در کشور که پیش امده است که به خاطر اعمال  تحریم های غیر قانونی  و استفاده زیاد از کاغذ و وسایل مورد نیاز چاپ که دست اندر کاران دارند با مشکلا زیاد مهیا میکنند؟

 ایا راه و پیشنهاد بهتری وجود دارد تا از از چاپ این همه کتاب و صرفه جویی ارزی و کاغذ جلو گیری شود؟

برای پاسخ به این سئوال نمونه یکی از کشورهای پیشرفته جهان راکه اینجانب در ان زندگی می کنم را می خواهم در همین رابطه به اطلاع شما برسانم ولی قبل از ان می خواهم مشکلاتی که خانواده ها و دانش اموزان با مسئله کتاب دارند را مطرح سازم.

صدا سیما در برنامه های مفصل با دعوت از مسئولین مختلف در مورد فرهنگ و حمل کیلف های کتاب و دفاتر و سنگینی انها را در سال های اخیر که معمولا در زمان نزدیک به اغاز ماه اول مهر می باشد را تدارک می بیند و به درستی هم مسئولین که گاها دکتر نیز می باشند این برنامه ها به متخصصین مشکل راه رفتن دانش اموزان و اویختن کیف های درسی و انواع کیف ها و نظایر این گونه مسایل و  پا درد و مشکلات  اذیت و اسیب دیدن کتف در دانش اموزان پایه اول یا دوم  و نوع کیفی که می بایست تهیه شود می پردازند و اطلاعات خوبی نیز در اختیار خانواده ها قرار می دهند.

می شود به جزعت گفت تهیه کاغذ و چاپ کتاب های درسی در کل کشور هزینه بسیار سنگینی را بر عهده دولت و خانواده ها تحمیل می کند ولی پیشنهاد و تجربه کشوری که من در ان زندگی میکنم و دارای چهار فرزند نیز می باشم که فرزندانم در زیر دبیرستان هر چهار نفر به مدرسه می روند را می خواهم  در اینجا برای شما بیان کنم.تا اگر مسئولین امر اگر با نوشته و تجربه اینجانب موافقت کنند می توان به جرعت گفت انقلابی در این موردی که در زیر خواهد امد  می تواند بیفتد.  

ما در همین کشور غربی  نیز برای فرزندانمان کیف تهیه می کنیم و حتی یک کیف نهار کوچک نیز برای فرزندانمان خریداری میکنیم ولی از کتاب خبری نیست.

حتما تعجب خواهید کرد که با کدام روش فرزندان شما به تحصیل بدون کتاب ادامه میدهند؟

تعجب نکنید کار و روش خیلی اسان از ان است که شما فکر میکنید.

در کشوری که من و خانواده اینجانب زندگی میکننم برای هر دانش اموز ده کتاب چاپ نمی کنند فقط یک کتاب برای معلم کلاس چاپ می شود و در ان کتاب فهرست دروس ها را فقط چاپ میکنند تا معلم با خواندن ان کتاب بتواند در کلاس درس که تعداد دانش اموزان قانونا نباید از 22 نفر بلاتر باشد برای دانش اموزان خود تدریس می کند.

در این روش معلم مجبور است فهرست دروس را بعد از مطالعه با چاپ چند برگ کوچک در کلاس درس به داشن اموزان می دهد و ان درسی که مثلا ریاضی باشد سئولات یا نوع حل معادلات یا سئولات ریاضی را به هر دانش اموز میدهد و بعد نیز گاها ان برگ را از دانش اموزان پس می گیرد یا ان برگ را که در پشت همان صفحه سئولاتی را برای تمرین در خانه نوشته یا چاپ شده است را به دانش اموز می دهد.

نتیجه این روش این است که دانش اموز می بایست هر درس را در سر کلاس یاد بگیرد نه در خانه.

اما در اغاز هر سال از طرف مدرسه یک کلاسور با چند برگ کاغذ که در داخل ان وجود دارد را به هر دانش اموز می دهند تا دانش اموز فهرست درس هائیکه در سر کلاس یاد گرفته را در خانه اگر نیاز باشد دوباره با کمک اعضای خانواده یا به تنهایی مورد مطالعه قرار دهد که این کار در مورد خانوده من کمتر اتفاق می افتد.

در همان کلاسور هر روز معلم نتیجه کار خود و تدریسی که انجام داده به پدر و مادر دانش اموز در چند سطر کوتاه توضیح می دهد اگر در بخشی نیاز به کمک پدر و مادر باشد نیز می نویسد و ما پدر و مادر  هر روز با خواندن نوشته معلم با فرزندانمان همکاری میکنیم. 

 روش دیگر برای دانش اموزان دادن لیست کتاب هایی است که دانش اموزان کلاس پنجم به بالاتر یا باید از کتابخانه مدرسه یا کتابخانه محل زندگی خودش تهیه می کنند.

  معلم  اکثر وقت ها از روی یک کتاب مشخص هر روز چند صفحه ای را در سر کلاس برای دانش اموزان خود می خواند و اگر دانش اموزی نیاز به تمرین بیشتری در مورد خواندن  همان مطلب داشته باشد نام کتاب را در برگه ای که در داخل کلاسور وجود دارد به پدر ومادر می نویسد و ما برای بچه هایمان از کتابخانه محل زندگی خودمان یا از کتابخانه مدرسه  ان کتاب را فراهم میکنیم

نتیجه:

1- هیچ دانش اموزی مانند کشورمان ایران نیازی برای حمل کتاب از خانه به مدرسه یا از مدرسه به خانه را ندارند.

2- دولت و خانواده نیازی به هزینه کردن سنگین چاپ 120.000000 کتاب را با مخارج سنگین را ندارند.

3- معلم ها مجبور می شوند در خارج از مدرسه فهرست مطالبی که باید و اجبارا در کلاس درس تدریس شود را مورد مطالعه قرار بدهند.

4- دانش اموزان می بایست در سر کلاس دروس را یاد بگیرند.

5- هم دولت و هم اموزش و پروش و هم خانواده از هزینه سنگین خرید کتاب های درسی و گاها تکمیلی و دفتر های بیشمار برای تکلیف در خانه صرفه جویی می کنند و دانش اموز این مطلب را می فهمد که درس را باید در مدرسه یاد گرفت نه در خانه.

6- با این روش در تولید کاغذ در داخل کشور به محیط زیست کمک بسیاری انجام می گیرد و از قطع درختان برای تهیه کاغذ جلو گیری می شود.

7-  رفتن به مدرسه نوعی کار  به دانش اموزان به مروز زمان تفهیم می شود و معلم نیز در همین راستا به فعالیت خود ادامه می دهد.

  اگر ما در کشورمان این روش را بکار بگیریم ایا شما می توانید حدس بزنید چه مقدار و چه مبلغ هنگفت در تهیه کاغذ و چاپ می توان صرفه جویی کرد؟؟؟

8- در این روش هم معلم ها و هم دانش اموزان از روز اول به احساس مسئولیت پذیری و انجام به ان یاد می گیرند و از این کار در زندگی خودشان نیز در بزرگ سالی می توانند با احساس مسئولیت که در دوران تحصیل یاد گرفته اند به انسان های صرف جو و مسئولیت پذیر تبدیل شوند و در زندگی بطور موفق وارد کار در اجتماع شوند.

نویسنده این مطلب

اسدی